Yalnızlık Şiiri - Cengiz Erdoğan 3

YALNIZLIK

Küçük bir kağıt alılyorum elime
Birde kurşun kalem
Bir şeyler yazmak istiyorum
Olmuyor yazamıyorum
Sonra gözlerin geliyor aklıma
Dizeler bir bir düşüyor beyaz kāğıda
Kelimeler yetersiz kalıyor seni anlatmaya
Tam olarak özlem değil bu duygu.
Kış günü baharı özlemiyorum
Açken bir şey yemek istemiyorum
Her saniye düşünmenin adı özlemek olamaz...

Odam soğuk, sönmüş ışıklar;
Çivilenmiş gözlerime hayalin...
Şafak atar birazdan. gün doğar
Çekip gitmez yalnızlık...
Seni düşünürüm,
Düşüncem beynimi yakar...
Hayata dair yarım kalmış ne varsa
Serilir gözlerimin önüne.
Denize bırakılmış kağıt gemi misali
Erimekte düşler.
Karışsam dalgalara faydasız.
Ne gidişler sona erer bend,e Ne gelişler...
Hayat zalimmiş bebeğim.
Ben tükendim de tükenmedi, sensiz tükenişler.
Odam soğuk, tanyeri ağarmakta.
Gün kısa, geceler uzun.
Ne varsa süpürmüş zamanım.
Senden bana hatıra şimdi
Bir kaç damla hüzün...ve yalnızık.

Say ki bir yazı imiş yazılan
Sevdamızın kara Defterine
Kara bir kalem ile.
Boynumuzda ağır vebali aşkın
Çekmiş, yaşamışız bile bile..
Bilinmezlerdeyim şimdi soruların cevabındayım,
Özgürlüğüme dönmeliyim,
Mavili dünyama, Hayellerime, binmişim bir gemiye,
Yolculuk başlamış engin denizlere,
Süzülmüş mavi mavi ,
Yüreğim kapanmış secdeye,
Şiir gibi dualar okumuşum,
Soluğum tutulmuş, feryat etmişim,
Duymuşum ezanın sesini,
Açmışım ellerimi,
Ruhum inlemiş ALLAH’ım diye,
İçimden akmış sıcacık duygular,
Yıldızlar avuçlarımda sanmışım,
Yanlızlığıma uyanmışım…

Cengiz ERDOĞAN✍🏼