Yalnızlık Şiiri - Yasin Kırkan

Yalnızlık ah o yalnızlık...
Tekrarladı kendini ezbere binmiş duruşu ile
Gecenin kasveti hapsediyor beynimi koskoca evrende
Üzerime dokunsan yıkılacak duvarlar eğilir vaziyette
Duygularıma hükmeden kalp durmaksızın eziyette
Yorgun gözlerim ise uçurumdan aşağı düşer meziyette

Geri gelmeyecek zaman girdabının içinde artık telaş da hakim değil
Yorgun bir beden..
Eziyet gördükten sonra kesik dolu yorgun bir kalp
Mecali kalmayan duygular ..

Poyraz esti artık yalnızlık dağına
Oysaki defalarca düğüm atılmıştı aşk bağına
Verilen sözler karıştı sis ve kasvetin karanlığına
Her şey yalanmış yüzleştim maske takmışlarla
Bilmiyorum çıkar mıyım yarına ?
Kaldı aşkımızın şiiri yalnız dudaklarda...