Yalnızlık Şiiri - Emre Soydan

İnsan
O ki
Yalnızlığı ararken daha çok kaybolur
Neyi isterse tam tersi vuku bulur
Son olur derin istekler
Hayaller sıra sıra beklerken sevda kuyruklarında
Yeşeriverir
Bir umut yalnızlık nidalarında
O ki insan düşünemez
Hesap edemez
Tartamaz ya da unutuverir bir anda
Geçmişi sürükler kalabalıklar ülkesine
Ta ki bir ana kadar
Herşeyi bosverene kadar
Alışana kadar belki de
Anlamsiz hayata
Belki de farklı bişeyler arıyordur insan
Ondan yeniliyordur zamana
Ondan herşeyi unutmak
Vazgeçmek
Ya da terkedilmek istiyordur
Belki de
Hani ornek vermiyorum ya mesela
Kalbi kırılmıştır belki
İncinmistir
Belki de bu yüzden
Bu yüzden yalnizlasmak ister
Kırılmamak için
Üzülmemek için
Belki de bu yüzden yalnizlasmak gerek
Tenhalarda kaybolmak
Uzak durmak
İçin için soğumak varken
Kim ister alev alev yanmayı
Kalabalıklar ortasında
Ama hayat müşterek
Ne ters giderse düze gelir
Ne zaman giderse bu dünyadan
O zaman yalnızlık serpilir
O ki insan
O bilemez
Yalnızlık Allah'a mahsus