Yalnızlık Şiiri - Banu Karataş

Yokluğu hangi meczuptan sorayım?
Gölgelere sirayet eden tükenmişliklerde mi bulayım?
Söylesene!
Yaşamın renkleri ne zaman silindi ruhundan?
Ne zaman bu kadar yalnız kaldın da hiçliğin içinde göremediler seni?
Cama vuran yağmur damlalarını izlerken nasıl söktüler yüreğini acıya acıya her bir damlayla?
Hangi çocuğun gülümsemesinde yarım kaldın böyle ?
Kuşlar cıvıldaşırken neşeyle sen sessiz kahkahalarınla mı eşlik ettin onlara?
Dokunduğun hangi tende yitirdin en güzel duygularını ?
Saklanma artık!
Kör kuyularda olsan da…
Görünmez değilsin!
Seni görebiliyorum.
Yalnızlığın içinde de yalnız olanlara…