Yalnızlık Şiiri - Dağlar Özügüç

Üstümüzden geçip gidince bahar
Belki o zalim beni birazcık anlar
Her gece ağlayarak söylerdi
Zamanın duraklarında yanımda olacağını
Hiçbir şey istediğimiz gibi olmadı
Dudakları bile durduramadı zamanı
İçime akıttıklarımla ruhum çürüyor
Unutmak istiyorum ama olmuyor
Bu yüzden ne kadar geç kalınırsa
O kadar geç kaldım ben bu hayata
Giden o vefasız büyüttü gitti
Bendeki bu biçare yalnızlığı
İstesem seneye de giyerdim
Büyük umutlarım tükenmeseydi
Ben bu yarayla buralarda
Artık fazla durmam giderim
Giderken sana son sözüm
Yüreğin birazcık sızlasın
O okul yolunu hatırladığında