Yalnızlık Şiiri - Ayşe Şengül

Ne yöne dönsen yalnızlık
Bıcaktan keskin taştan sert
Hani nerde eski mutluluk
Her tarafı sarmış karanlık

Hey gidi gönlüm
Kimleri dost edindin,
Kimleri indirdin,
Bazılarını ayıkladın.

Tüyden hafif, mermerden sert
Bir ben var bende kimine dert
Boşver gerisini heyhat
Yalnızlığını al başına git

Yollar uzundur bitmez
Geceler zehirdir içilmez
Bu yalnızlık fenadır çekilmez
Çekenler dikenli güldür

Güldüğüm yerde ağladım
Koştuğum yerde düştüm
Sevdiğim yerde terkedildim
Bıraktığım yerde bırakıldım

Yıldırım düştü aklıma
Yıldızlarda kayboldum
Kumsal da toz bulutuna döndüm
Ah bu yalnızlık.

....