Yalnızlık.. Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Nasıl koyu bir yalnızlık içindeyim
Bilemezsin,
Saksıları, vazoları doldurup
Balkonlardan taşan,
O güzelim kokuları ruhuma kadar ulaşan
Benekli çiçekler içinde yapayalnızım,
Kuşlar, böcekler, kelebekler içinde,
Her doğup başlayan
Ve her bitip tükenen günde
İki elim öylece böğrümde kalıyor,
Yalnızlık bir taş gibi almış beni pençelerine
Ufalıyor.

Kendini duvardan duvara vuran,
Tek bir çıkış yolu bulamayan
Bir kuş gibiyim,
Çırpınmaktan kan içinde kalmış kanatlarım,
Duvarlar üstüme üstüme kapanmış,
Bir can arıyorum betonlar arasında kıpır kıpır,
Can da ne demek, seni arıyorum,
Kendimi nişangah edinmişim kendime,
Vuruyorum.

Bilemezsin sensizliğin ne demek olduğunu,
Sen ben değilsin, bilemezsin,
Gelemezsin; beklendiğini bilmiyorsun,
Bilemezsin kalabalıklar içindeki yalnızlığı,
Elin yoktur, dokunamazsın,
Seslenemezsin; dilin yoktur,
Boşluğa bırakılan bir taş gibidir insan,
Ben bu yalnızlığa bile muhtaç olur kalırım,
Olmasan.

(BİR ŞARKI SÖYLE BANA İsimli Serbest Şiirler 'inden > 47-48/100)