Yalnızlık Şiiri - Ahmet Kar

I.
Unutulmuş bir çağın peşinden koşuyorum,
Seni arıyorum, yoksun...
Yüzün; bütün yüzlerde belirgin,
Duru, diri ve dingin.

Telaşlarım ellerimde zamana bırakılmışım,
Ve günler işlenir ruhuma durmadan.
II.
Bir mumun yalnızlığıdır adın,
Göçük bir dağın, uzun bir yolun,
Bitmek bilmeyen bu sonsuz yolculuğun.
Yegane adıdır sana varmak,
Seni arıyorum, yoksun...
Unutulmuş bu çağın peşinden koşup duruyorum.

Bazen sesini işitiyorum, sesine koşuyorum,
Yoksun...
Koca şehir sığmazken avuçlarıma,
Sen kaybolup gidiyorsun.
Binbir yüz arasında bir ben kalıyorum,
Lisansız, yorgun ve durgun.

III
Düşer mevsim yaprakları birbiri ardından,
İncinmiş toprağın soluk rengine.
Yeşermez hiçbir çiçek,
Hiçbir kuş barınmaz,
Göçer bu gökyüzü altından,
Günler işlenir ruhuma durmadan.
Seni arıyorum, yoksun...
Unutulmuş bu çağın körpe ellerinde üşüyorum.