Bir manolya tanesi ile selamlar baharın ilk ışığını.
Tazecik çiçeklerin ardından güneşe doğru.
Her sabah başlayan serin nefhaların dokunuşu.
Gökkuşaklari dahi sanki,
dokunur tacına doğru.
Ve bir kış akşamı gelir çatar, soğuk rüzgarlar onu dallarından koparıverir.
Yapayalnız kalır artık.
Ulaşılamaz denilen tepeler,
bir anda bırakıvermiştir onu.
Çiğnenir, kirleniverir,
Ve en sonunda, benliğini kaybeder.
Bir tek, gecelerin gelişini bekler artık.
Anlamıştır ki.
Vakti gelen geceler,
Onu gizleyen tek şeydir.
Görülmek, tanınmak dahi istemez çünkü.
Acılarla yüzleşen manolya gitgide solar.
Ve kışın ilk sabahında bir diken olur.
Kayıt Tarihi : 7.4.2023 18:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şair bu metinde yalnızlığın insana verilebilecek en büyük cezalardan biri olduğunu aynı zamanda onu sarsabilecek en önemli şeylerin başında geldiğini anlatır bununla birlikte güven duyduğumuz bağların ansızın bir şekilde kopabileceğini anlatmaktadır "kış" aslında ne zaman geldiği bilinen bir süreç olmakla birlikte bu süreci yaprakların(veya cansız varlıkların) asla bilemeyeceği "bilinmeyen zaman kavramını" ortaya koymaktadır. "Ansızın kopan fırtınalar, eğer tutunmayı bilmez isen seni her yere savurabilir." -------------------------------------------------------------------- Instagram @dearmetaboy dan istek öneri veya değerlendirmelerinizi iletebilirsiniz.
Kutlarım Şair,
Değerli kaleminizden nice şiirlerinize,
Sağlıcakla şen ve esen kalınız,
En içten selam ve saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (1)