Yalnızlık Şiiri - Taş İskele

Sonu hazan olan aldatıymış haz, dedi hüzün.
Hazanın hazzına tahammülü olan
yalnızlığın talibi,
Binip de sararacak yeşile,
Gidecekti düşüne..

İğne yaprak,
Her dem yeşil çoklukluğa
Kanıp da,
Muğlak yalnızlığa itilmeseydi yürek...

*
Oysa,
Ne "zaman"
ve
hangi "yer" de yaşadığını asla bilemediği bir düş'tü,
sözlerinde taşıdığı kutsal yalnızlık ayini talibin,

Zaman ve mekandan
Münezzeh iken mutlak yalnızlık,
En güzel şiirini yazıyordu şair,

"Ben sana mecburum."
(Ey insan!)