Yalnızlık Şiiri - Hekim Coşkun

önce ellerini özledim
ayaz gecelerde
sonra adımlarını
avuçlarımda ellerin
kulaklarımda sevgin
ıslak gündüzlerimin
sen vardın
nemli hücremdeki
çeltiklerimde sakladım seni
kendimizi mahkum ettik açlığına
midemiz bir öğün katıksız ekmeğe muhtaç
üşüyorum
tenim okunmuş gazetelerin insafına terkedilmiş
biraz umut
biraz inat
biraz sen
ellerini özledim
kalabalıkları
her kafadan ayrı ses çıksa da
hep bir ağızdan sevinçleri özledim
ille de olacaksa
yarından da erken olmalı
patladı patlayacak içimdeki yalnızlık