Yalnızlık Şiiri - Ramazan Turgut

Bu kaçıncı kaldırım taşı,
Bu kaçıncı soluk sokak lambası,
Sayamaz oldum.
Bırak beni ey yalnızlık.
Dostluk kurduğum,
Gördüğüm tüm yıldızlar yalnız.
Ay yalnız.
Şehrimde dolaşan kalabalıklar yalnız.
Attığım her adımda,
Yol yalnız.
Bu yol tenha,
Bu yol zorluk vadilerinden geçer.
Her durakta bin bir türlü engel.
İlkin bir ağlama duyulur yol başında,
Sonra umutlar,
Umutlar dile gelir yüreklerde.

Gelip geçen yıllar mıdır?
Yoksa yıllara inat yalnızlık mı?
Bir muamma ki çözülmez.
Bir sır ki bin düğümlü.
Bir esrar ki kapısında bekler ejderler.
Bu yol biri bin eder,
Bini bir…
Biri bulan aramaz artık bini.
Açılır perdeler, kapılar,
Yıkılır umutsuzluk, yalnızlık,
Yıkılır binlerce put yürekte,
Ve rahmete açılır bütün yollar.
Rahmet sağnak sağnak yağar.
Islanan bir daha ıslanır da, uslanmaz.
Bırak yakamı yalnızlık,
Islanayım şöyle doya doya.