Yalnızlık Şiiri - Bahar Gökkaya

🍂🍂🍂 YALNIZLIK  🍂🍂🍂

Bazen rüyaların gerçek olmasını istersin,
Bazen de yaşadıklarının rüya olmasını.
Bazen sevdiklerin yanında olsun istersin,
Bazen de yanındaki sevgilerin gerçek olmasını...
Eğer bir insan yalnızsa
Mola vermiştir Aşka
Sevdalara
Bir kesintidir hayat koşusunda
Bir kaçış,  bir duruş,
Onlarca yara, binlerce sitem,
Sessiz bir yakarıştır en içten...

Çok yorulmuş insan dinlenmek ister,
Çok kırılmış insan güvenmek ister,
Güvenilecek birini görmeyen insan da
Yalnız kalmak ister..
Susarak unutmaya çalışan
Yaşayarak alışmaya çabalayan
Güvenerek aldanmayı öğrenen
Sevince kaybetmeyi bilenin
Yalnızlık tercihi değildir
Bilakis
Kanayan yarasının derinliğidir...

Insan yalnızlığı en çok
Yanındaymış gibi darananlardan,
Var gibi görünüpte aslında yok olanlardan
Canımsın deyip, canını yakanlardan öğrenir...
Soğuktur yalnızlık
Kendine sarılmayı öğretir
Ağlatır yalnızlık
Gözyaşlarını kendi ellerinle sildirir
Ve kendinle baş başa kaldıkça
Acıyan kalbini inim inim inletir...
Dinleyenin çoktur da
Anlayanın yoktur...

Yalnızlık aşık değildir
Dost değildir
Aile değildir
Peki nedir mi?
Seni sen yapmayan
Seni sen olarak görmeyen
Ve senin rol yapmadığın her yerdir
Her yer...
Kendi kendine güler
Kendi kendine ağlar
Kendi kendine konuşur
Konuşmak neyse de
Cevap vermek bir hayli zordur..
Demlenmeye bıraktığın zamanı
Şekersiz yudum yudum içerken
Dibe çökmüş kederler yürekte kordur...

Ve gün gelir anlar ki insan
Yaşadığı her şey bir yalandır
Geriye bölük bölük kırgınlıklar
Ve kabullenemediği bir yalnızlık kalır..