Ben unutulmuşlar mezarlığı,
Bir fatihaya muhtaç yalnızlıklar sahibi.
Herkesleyken bile,hiç kimseyle olan,
Derdi mutluluğundan alacaklı,
Umudu iflaslı biri işte.
Ne anlatabilmiş,ne de anlaşılmış,
Yokuş yukarı koşmak zorunda birakılmış,
Yorulmuş,terliyken soğuk su içmiş,
Tenekeye tekme atmış,
Köşede gülmüş,Kaldırımda ağlamış,
İçine atmış,
Kendi içinden bile atılmış,
Susa susa çığlık atmış,
Dili içine kaçmış meczup işte...
Kayıt Tarihi : 30.10.2021 00:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ne tuhaf; Yalnızlık bitişik, Göz yaşı ayrı yazılır...
![Tayfun İkiz](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/10/30/yalnizlik-2036.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!