Yalnızlık Şiiri - Mehmet Ervural

O kadar alıştım ki bu duruma
Artık yalnızlık demiyorum buna
Neden?
Çünkü baya samimi oldum yalnızlıkla
Bir eş dost sevgili ve de yoldaş oldu bana
Et ile tırnak gibi
Ay ve yıldızlar
İnsan ve oksijen gibi

Bir soyutlukta buldum kendimi
Sımsıkı tuttu ellerimi
Ben varım dedi resmen
İkinci kişiliğin
Alış
Bırakma kendini
Yaşadığın hayallerden korkutucu uyanış
Artık gerçeklerle tanış
Boşuna bütün çabalayış
Yok bu karanlık ruhtan kurtuluş
Ya kabulleneceksin
Ya da başlayacak içinde amasız yok oluş