Yalnızlık Şiiri - Faik Genç

Gecelerin yalnızlığı ve birlikteliği içimde tarifi imkansız bir fırtına yaratıyor,
Bu fırtına bir çocuğun saklamaya çalıştığı suçunun ortaya çıkması anındaki korkusu ile,
Bir sporcunun ulaşabileceği en yükseğe ulaşma heyecanı arasında bir yerde...
Hislerim sıradan olmadıklarını zorla bana vurguluyor,
Vücudum alev alev yanarak, sağlıkta hastalık yaşatıyor bana.
Hatırlayamıyorum en son ne zaman böyle hissetiğimi,
Hücrenin soğuk duvarlarına dayanıp, herşeyi oluruna bıraktığım zaman mı?
Yoksa bütün dünyayı hiçe sayıp, inandığım için dağları yıktığım günlerdeki gibi mi?
Geçici bu hisler, nasılsa iyileşeceksin diyorum kendime sık sık, iyileşmek istemediğimi bile bile.
Biliyorum hislerimiz, ne kadar istesek de aynı olmayacak hiç...
İçimizdeki sıcaklığın gideceği günü bekliyoruz, hasta alışkanlıklarımızın hasretiyle...
Ya bunun uğrunda kaybetmeyi kabullendiğimiz yüce sevgiler, bağlılıklar, alışkanlıklar ve rahat...
Rahat olmak istiyor muyuz? Bizim gibiler rahatı sürekli rahatsızlıklar yaratarak bozmazlar mı?
Hayır bunun yaratılan bir rahatsızlık olduğuna inanmak istemiyorum.

Ekim 1997