Yalnızlık Şiiri - Emine Yılmaz Dereci

Ne ateşe benzer ne de isine
Derin denizlerde boğar yalnızlık
Kapılır kalırsın acı hissine
Ak ak, gizli gizli yağar yalnızlık

Bir kafese koyup deli yüreği
Karanlığa doğru çeker küreği
Ejderha gösterip sivri sineği
Her saniye elem sağar yalnızlık

Düşüne düşüne kendi kendine
Bent çekiyor insan kendi bendine
Rastlarsan eğer ki bir de fendine
Anına bin kere doğar yalnızlık

Cismi görünmüyor, dağdan ağırdır
Kalbin feryadına kulak sağırdır
Ona doğru iten gaflet, kahırdır
Geçmişi önüne yığar yalnızlık

Tatlı muhabbetle çekip giderde
Çare bulunmuyor artık bu derde
Ne gökte gezinir ne ise yerde
Sadece kalplere sığar yalnızlık

Ömrün son deminde vurgunu vurup
Saatin sesinde öylece durup
Yaşlı bedenleri hüzünle yorup
Bazen son ana da değer yalnızlık