Yalnızlık sonsuz biçimini buldu
Ölüm boşluğumu doldurdu birden.
Elden tek gelen, ağlamak saatlerce,
Yıllarca ağlamak.
Biraz bıkkın bir parça kırık ve umutsuz
Yarın kim bilir nasıl yaşarım
Durur kuruntularımı besler,
büyütürüm mutsuzluğu.
Kötü biri değildim, yazık oldu bana
Şimdi nereye tutunayım.
Hangi yolu belleyip, oraya düşeyim.
Kayıt Tarihi : 15.5.2021 15:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!