Yalnızlık Şiiri - Hüseyin Çoban 2

Yalnızlık

Bu gece, karanlığın sessizliğinde
Belirsiz bir figür düşüncelerimde
Vurgun ve maviye çalan yüreğimle
Yaralı bir kuş saklanıyor göğsümde

Geçmişin seslerinde çıkan gölgede
İz kaybetmiş bir yalnızlığın peşinde
Yalnızlığı sordum sahra kum çölüne
Arayışım her daim çaresizlikle

Kalbime işlemiş bir kısır döngüyle
Yari sordum, aya, karanlık geceye
Karıncaya, böceğe, uçan şahine
Dedi bana; arama artık, nafile

Solgun bir ağaç gibi sahra çölünde
Ruh paramparça, kırılgandır yürekte
Salıyor rengini karanlık geceye
Merak ettim bu hayat niye var, niye?

Gecenin kör karanlık sessizliğinde
Ruhum sigara dumanıyla dertleşmekte
Çılgın rüzgar rezonansa girdiğinde
Bahtsız şair geçmişiyle yüzleşmekte

Bir şekilde özetlemek gerekirse
Zihin ıssız bir adada tükenmekte
Böylece kaçınılmaz son geldiğinde
Yolculuk, sessizce başka bir aleme.

02.05.2021

Hüseyin çoban