Kalmamış kimselerin yüzünün karasında,
İnsanlar yapayalnız dört duvar arasında,
Hepimizin acısı var gönül yarasında,
Boş boş bakarak hep çökmüş evin tavanına.
Geceler götürür alıp beni uzaklara,
Ama insanların o kurduğu tuzaklara,
Günüme girmiş olan sebepsiz zikzaklara,
Ve insanlar kalıyor sadece ancaklara.
Hayran olduğum bir çift gözden uzaklardayım,
Oysaki hep bir nefes kadar yakınlardayım,
Yapayalnız kurulmuş olan tuzaklardayım,
Cennet değil cehennem değil ben araftayım.
Şanlıurfa, 15.05.2021; 04:12
Kayıt Tarihi : 15.5.2021 04:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!