Yalnızlık Şiiri - Hadi Çağlar 2

Kaybolurken yıllar yavaş yavaş
Ömür tükenir farkında olmadan
Bakarsın kimse kalmaz etrafında
Ne eş ne çocuk ne de komşulardan
Yalnız kalmışındır koskoca dünyada
Dolaşırsın tek başına bağda bahçede
Sana eşlik eder beslediğin hayvanlar
Günün onlarla oyalanarak geçer
Akşam oldu mu kapatırsın kapılarını
Duvarlar sana bakar sen duvarlara
İçine bir hüzün çöker dalarsın anılara
Dökülür gözlerinden yaşlar damla damla
Ağlarsın yalnızlığına hıçkırıklara boğularak
Gevşer sinirlerin boşalır içindekiler
Söndürürsün duvardaki asılı gaz lambasını
Uzanırsın yatağına düşüncelere dalarsın
Farkında olmadan uyuya kalırsın
Yeni bir güne merhaba diyene denk
İşte böyle bir şeydir yalnızlık
Allaha mahsustur amma kula karanlık