Yalnızlık 2 Şiiri - İsmail Bilek

Gözlerimi karanlık ufuklara bir mıh gibi çakmışım, gecenin saat bilmiyorum kaçı,
yokluğun sanki zehirli bir hançer gibi saplanmış yüreğime,
yokluğun beni benden alıp götürüyor,
İçimde öyle bir hicran yarası kanıyor ki, sebebi ayan beyan,
yokluğun beni benden öylesine almış ki, ellerim inatla şiirlere dökülmüş,

yangınımın sebebini sorma bana,
yokluğun öyle bir yangın ki,
içimde öylesine yanıyor ki.
Ücra köşelerde ki orman yangınları gibi,
Allah’ım bu nasıl bir ceza.

Bir yürek bu kadar yalnız bırakılmaz .
bir yürek bu kadar kanatılmaz ,
ve hiç bir âşık sevda için böylesi ağlatılmaz.
Yokluğun öyle sarmış ki dört Bir yanımı, ne yassam ne söylesem de anlatılmaz.

Ağlamakta bir çare değil. silmemde yanaklarımı gözyaşlarımın feryadı bir türlü durmaz.

Bu öyle bir hasret ki,
bu öyle bir aşk ki,
ve bu öyle bir yara öyle bir isyan ki ,
hiç bir şiirle anlatılmaz.

Tarih 04.03.2022