Yalnızlık 2 Şiiri - Ahmet Erdem Kaya 2

Ulu koca gölgesi üstüme sinen,
Ardımda pençesini kaldırmış bir aslandır yalnızlık
Yürek atışlarımı saya saya
Ömrümden gün eksilten
Bir benim bana ait olan
Koca acı bir gerçektir yalnızlık

Yapraklarım tek tek dökülürken çıplak dallarımda gördüm onu
Bilemedim aydınlık bir baharda yaşamanın tadını
Daha kar bile uğramamış bir doruğun hüznünü
Şu Issız gönlüm kadar hiçbir gönül duymadı
Kimi şaşkın , kimi dalgın ama umumiyetle yorgun
Şu aynadaki meczup kadar beni kim anlar
Bir yaren tesellisi verir bir katre su serper yüreğime
O meczup da olmasa işim ne ki
Şu kör Derviş gibi dönüp duran kendini bilmez yeryüzünde