İnsanın yalnızlığı zehir gibi acıdır
Biçare bir adamın çektiği bir sancıdır
Bakın yalnız adama hem yolcu hem hancıdır
İnsanın yalnızlığı zehir gibi acıdır
Dört duvar arasında kalmak ölümden beter
Yalnızlığın acısı çeken adama yeter
Buz gibi bir odada döker boncuk boncuk ter
İnsanın yalnızlığı zehir gibi acıdır
Sokaklar şimdi bomboş bakarım pencereden
Dışarıda bir ses var irkilirim aniden
Derin acı bir miyav sesi gelir kediden
İnsanın yalnızlığı zehir gibi acıdır
Kayıt Tarihi : 21.3.2011 14:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Fatih Gökhan](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/03/21/yalnizlik-2-26.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!