Geçer bir omur kadar kısa yalnızlık
Törpüsü umut olan
Bıçaktan keskin umutsuzluk
Ölüm marşı gibi geliyor
Gecenin matem sessizliği
Yürüyorum sabahlara,
Duvarlara çivilenmiş bacaklarım...
Matematiksel hataların hesabini
Veriyor simdi
Bilimden anlamayan kalbim
Cezası
Ayak boyu sensizlik
Ne yana dönsem
Sen değilim artik
Ve bir veda sabahi
Pişmanlıklarım yas tutuyor
Söylenmemiş
Seni Seviyorum’lar kuşatıyor
Yatağımı
Kaybetmekten korkum yok artik
Seni yitirdim
En büyük cesaretim oldu
Yalnızlığım…
Kayıt Tarihi : 24.8.2008 21:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!