Yalnızlık Şiiri - Sami Sefer Coşkun

Hiç yalnız kaldın mı sen?
Yalnızlık nedir bilir misin?
Boşlukta, yokluğu aramak gibidir yalnızlık,
Belki de bütün çareleri tüketmek.

Eşyalar, duvarlar, tavandaki lamba üzülür de
Bir tek sen anlayamazsın yalnızlığını.
Her şey eskir de bir yalnızlık eskimez yaşamda.
Yalancı gülüşlerde kimsenin,
Isınamadığı bir sıcaklıktır yalnızlık.

Yalnızlığı yalnızlıktan öğrenir,
İnsan gecenin karanlığında,
Kahrolası yalnızlığa kızar gibi olur
Sonra yalnızlığa sığınır akıl.

Oysa tenha bir sokakta,
Adımlarını sıklaştırmak gibi bir şeydir yalnızlık;
Sabah, öğle, akşam, tek başına sofraya oturmak.

Bir de sevdiklerinden uzakta kalmak,
Hayallere dokunmak;
Sonra umutlarla onu yaşamak olur yalnızlık.
Belki de sadece insana mahsus bir şeydir yalnızlık,
Her solukta nefes alamadığına inandıran bir isyan.

En uzun gecelerde başını yaslayacağın bir yastık,
Uğraşlarınla kazandıklarını kaybettiğini sanmak.
Alıştıkça tadına doymak, kendinle baş başa kalmak,
Sert bir döşekte rüya görmek gibi bir şey yalnızlık.
Sami Sefer Coşkun