Yalnızlık Şiiri - Bülent Öntaş

Bu sabah yine erkenden
Uyandım yalnızlığıma
Ben de bir acele bir telaş
Kafamın içinde bin bir uğraş
Kimseler yok yanımda yakınımda
Issızlığın ortasına varmışım derin bir rüyada
Bir başınayım sabahın şafağında
Ortalık sessizliğe bürünmüş
Haykırmak istediğimde
Sesim çıkmıyor
Sesim çıktığında duyanım yok
Nefessiz kaldım
Bu defa bir başka
Boğulmak üzereyim sanki
Üzerimde bir ağırlık
Hüzün çökmüş geceden sabaha
Sanki bir yumruk iniyor gönül duvarlarıma
Bir nefes doğrulmak istedim yerimden
Bakmaya doyamadıklarım var diye
Üzerimde bir yorgunluk
Sızı vurmuş yüreğime
Yatarım boylu boyunca
Ne elimden tutanım var
Ne yerimden kaldıran
Gözümü kapatmak istedim
Ne mümkün
Ağırlaşmış göz kapaklarım
Bir kapanmaz yara
Ne alıp götürenim var
Ne de yanıma gelenim
Kaldım öylece
Sessiz
Hareketsiz
Çaresiz
Başladım düşünmeye
Kafam ellerimin içinde
Ve başladım söylenmeye
“Vay benim tek başınalığım
Başımı alıp da gitmeyen yanım
İnadına durup savaş verenim
Ömrümden alıp hayata harcadığım yıllarım
Hüznüm, acılarım
Bitmeyen gözyaşım
Akmayan göz pınarlarım
Bitmeyen hüznüm, sonsuz acılarım”
Kendime sağlam bir tokat attım
Ve devam ettim başka bir telden söylenmeye
İtirazım var durduğum yerden
Belki de vazgeçemedim azıcık bir nefesten
Evet bir başına kalmışlığım var ortalık yerde
Kimi zaman kayıp olmuşluğum
Kendimi kayıp etmişliğim
Herkes gibi bazen de ayıp etmişliğim
İşte öyle bir hayat
Varım yokluk içinde
Yokum varlık içinde
Uzaktan bir ses
Haydi kalk sabah oldu
Uyan artık diye
Bir de baktım sabah aynı sabah
Hayat aynı hayat
Üzerimde ne ağırlık kalmış
Ne hüzün ne acılar
İşe gitmekten düşünmeye vakit kalmıyor ki
Hayat aynı hayat
Yolculuk hep aynı ben hep yoldayım
Uzun bir yoldayım
Ne durduranım var
Ne de yoldan geçenim
Giderim bir yerden başka bir yere
Bir başınayım günün her saatinde
Kalabalıklar içinde
Bir ben bir de bendeki bitmeyen yalnızlık
Ve yanımda diğer vefalı dostlarım
Hüznüm
Acılarım
Yaralarım
Bazen düşünüyorum da
Yalnızlığıyla dost olan bir ben miyim
Ne paylaşanım var
Ne beni dinleyen
Ruhumda ince bir sızı
Bedenimde cansızlık
Üzerimde tarifsiz bir yalnızlık
Anlatsam ne fayda
Bitmez bu rüya
Bir kere düşmüşüm ben bu yola
Ne döndürenim var
Ne de gelenim
Ne ağlayanım var
Ne de gülenim
Bir yalnızlık hikayesi yazsam
Ellerim tutmaz
Gecelere sığmaz
Sabaha çıkmaz
Ne yazdıranım var
Ne de yazanım
Bir sabah yine erkenden
Uyanamadım yalnızlığıma
Dönüp bakamıyorum artık yanıma yakınıma
Kafamın içinde bin bir yalnızlık
Ve gözlerim kapalı
Derin bir uykudayım bir başına

Bülent ÖNTAŞ
30.11.2020

Bülent Öntaş
Kayıt Tarihi : 30.11.2020 17:25:00