Yalnızlık
Sevgi doluysa gönlü insanın,
Ve ömrünce hep sevgiyi,
Sevilmeyi aradıysa,
Uzandığı her gönül pınarına ulaşamadan.
Yine hasret,
Yine aramakla geçmişse ömrü insanın.
Geceler,
Geçmek,
bitmek bilmeyen geceler.
Yalnızlığın rutubeti sindiğinde,
Isınmaya güç yetiştiremediğinde,
Ellerini uzattığında
Yaradana,
Yalvarmaya...
İşte bunu yaşayan bilir,
Sevgi nedir,
Neden istenir sıcaklığı...
Yalnızlık,
Yalnızlık kor gibi,
Ne mantık,
Ne akıl,
Yaradana sığınmaktan başka...
02 Şubat 2020
Kayıt Tarihi : 22.11.2020 18:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Erdal Güzeldemir](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/11/22/yalnizlik-1977.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!