Yalnızlık Şiiri - Hacı Devrim Tokatlı 2

Issız soğuk ve yalnız bir gece
Kaldırımların üstünde kurumuş yapraklar, çamurlu ve ıslak bir asfalt
Gökyüzünde parıldayan beyaz yıldızlar
Kim bilir belki de unutulmuş ve arkada bırakılmış bir sevgilinin gözyaşları, nokta nokta dağılmıştır bütün bu koyu yalnızlığa
Ve belki de o içlerinde öfke ama bir o kadar da sevgi barındıran yıldızlar, başka sevgililerin gözlerinde aşkı yeniden canlandıracak
İçlerine usul usul bir sıcaklık uzanacak soğuk gökyüzünden
Bir parkta bankta oturmuş elleri ceplerinde olan bir işçi mesela
Uzun uzun dalarak bakarken gökyüzüne o yıldızları görecek
İçinde bir ayrılığın ağır hüznü
Ama bilmiyor ki içinde sevgi barındıran bu yıldızlar elini uzattığında bir işaret parmağı kadar yakın kendisine
Yürüyordum bu yalnız gecede
Etrafımda insanlar günlük gülistanlık eğlence yerleri
Gülüşmeler araba ve dedikodu sesleri
Bu yalnızlık soğuktan ya da ıssız geceden değil
Kurumuş yapraklardan ya da ıslak yollardan değil
Bu yalnızlık bir işaret parmağı kadar bile yakın olamayışım sana