Yalnızlık Şiiri - Tuğrul Akman

Çaylarımız vardı ve demli sohbetlerimiz,
Ufak bir masada oturur üç beş dostumuz,
O masada kurulurdu hep hayallerimiz,
Çünkü kutsaldı, kutluydu hep bizim yolumuz.

Oysa anlamamıştım ben, dünyanın zevkini,
Nedir, neden, ne içindir bu illet bilmezdim,
Değişmezdim dünyaya da dostumun tekini,
Faziletti, şimdi zillet, böyle zannetmezdim.

Sanki karın tokluğu bu kadar kutsal mıdır?
Yağmazsa kışın kar'ın yokluğu eksik midir?
Adsız kalmışsın, adsız da kahraman yok mudur?
Senin amacın nedir? Şan mıdır, şöhret midir?

Artık eksiliyordu dostlarımız masadan,
Çünkü hepsi doymuş, hepsininde karnı toktur.
Aklını da almışsa, geri versin yaradan,
Artık masada benden, senden başkası yoktur.

Pişmanlık mıdır bu halin, gözlerin doluyor,
Bayrak yükseldi, bu zafer Türk'ün zaferidir,
Her tarafınız çıkar ve menfaat kokuyor,
Yalnızlık da Türkçülerin ortak kaderidir.