Yalnızlık insanın dönüp dönüp kendine seslenmesidir
Kalabalıkların içerisinde hakikatı paylaşacak birilerini bulamayışıdır Arkasından o söylediyse doğrudur diyecek birilerinin olmayışıdır
Çığlıklarını hicap dolu sessizliğine bürüyerek sonsuzluğa doğru yol almasıdır
Sağırlığın körlüğün anlayışsızlığın ve insafsızliğın giderilebilmesi için
Her rastlandığına hakkı tavsiye hakikatı tebliğ ederek
İnsanlığın ömür tarlasına ektiği günah tohumlarını kurutmaya çalışıp
Onların affı için hakka niyaz edip göz yaşı dökmesidir
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta