Yalnızlık Şiiri - Enes Furkan Kaplan

Simsiyah bir gece
Yalnızlık yaşadığım
Birine ihtiyaç duyduğum
Bir gece ertesiydi

İstemiyordum kimseyi artık
Neydi ki sebebi bunun
Üzülmekten mi korkuyordum
Yoksa tekrarından mı aynı şeylerin

İşte o gün
O gecenin gündüzünde
İstedim yaşamak
En başından her şeyi

Çıktı biri karşıma
Karşı koyamadım karşılığına
Bir çeşit darbeydi sanki kalbime
Gel benim ol dercesine

Vazgeçtim o gün her şeyden
Korkmuyordum artık
Ne üzülmekten
Ne de aynı şeylerin tekrarından

Kabulümdü artık onunla konuşmak
Hiçbir şey olmasa da
Yalnızlığımdan kurtaracak
Bir arkadaşım olurdu en azından

Artık bir arkadaşlığımız vardı
Konuşuyorduk her insan gibi
Konuşamıyorduk daha doğrusu
Konuşacak konu bulamıyorduk ikimizde

Geçmişti aradan iki hafta
Gitmiştik o gün bir yerlere
İlişkimiz yoktu belki ama
Bir farkımız da yoktu olanlardan

O günün gecesiydi
Aylardan iki aralık saat sıfır sıfır on dokuz
İşte o zaman anladım
Onu sevdiğimi ve de nasıl bağlandığımı

Anladıktan sonra
Son darbeyi bekleyen
Bir ağaç gibi yıkıldım
Kalkamıyordum artık

Sağ olsun dostlarım
Yanımdaydı her biri
Topladılar dallarımı tek tek
Şimdi yeniden ayaktayım

Fakat bilmiyor kimse
Tekrarındaki bir darbede
Tamamen yıkılıp gideceğimi
Ve de geri gelemeyeceğimi