Yalnızlık Şiiri - Suat Çil

Yalnız kaldığım zaman dolanıyorum sokaklarda
Bunu, sessizliğin verdiği huzuru sevenler bilir.
Akşamları hafif bir meltem eser sonbaharda
Yaprakların dansıyla birlikte içime bir üşüme gelir.

Yan taraftaki sese irkildim, "bir ihtimal daha var."
İçkievinden gelen şarkı bozuyor sokağın sessizliğini.
Her insanın kendine göre unutma şekli var,
Onlar ise içerek unutuyorlar kimsesizliklerini.

Gökyüzü karanlık, sokağı lambalar ayakta tutuyor,
Yıldızlar hayal kırıklığı kadar dolduydu.
Dert, tasa gibi kötü olaylar hep üst üste geliyor,
Çöpçüler, sokakla beraber umutlarıda süpürüyordu.

Gökyüzünün hüzün portresini oluşturur yağmurlar,
İnsanlar koşuşuyor, ıslanmak istemiyor.
Yağmurlar, sokağın pisliğini temizlemeye çalışıyorlar,
İnsanlar kirlenmiş, ne kadar ıslansada temizlenmiyor.