Yalnızlık Şiiri - Hamza Süngü

Bir kara bulut gibi gezme başımda
Ben gün yüzlü bir güzele meftunum
Bir ulu bahçeye bir bak düşünde
Ben o düşten de eflatunum
Benzemem gerçeğin keskinliğine
Ben hayal perisinin yoğunluğuyum
Yıkma derin temelini sabır sarayımın
Aman ha,
En az âlem kadar yorgunum
Salma düşünceme kırlangıçlarını
Bir avcı kıymasın göğün süsüne
Ne olur fırsat ver sukûtum için
Acıda ben gibi ruh öksüzüne
Yağmazken başıma sebepsiz yağmur
Afeti sen olma kurak çölümün
Sonum toprak benim,vâlidem çamur
Sebebi sen olma yalan ölümün
Gezme başımda yağmurlar gibi
Yağmazsın bilirim rahmet olupta
Dökersin içinin kahır suyunu
Her cümlenin karn'ına zahmet olupta
Bırak benide yalnız kalayım
Kendi toprağıma kendim yağayım
Elimde bir tas gibi,göğe gülerek
Kalbimin içine rahmet sağayım
Ne olur bırakta yalnız olayım