Yalnızlık Şiiri - Poyraz Mert

Yalnızlık gece gökyüzü gibidir.
Ne kadar yıldızlar olsada,
Ay Aydınlatsada karanlıktır.
Ta ki güneşe kavuşana kadar.

Yalnızlık susuz kalmış topraktır.
İçin için yanmaktır.
Yandıkça kavrulmaktır.
Rüzgarda dağılıp savrulmaktır.
Ta ki toprak suya kavuşana kadar.

Yalnızlık bir kemanın acı acı çalan tınısıdır.
Namelerini dinleyenin döktüğü gözyaşlarıdır.
Sarhoşların kadehlerinde ki son rakıdır.
Ta ki bestekarın sözlerine kavuşana kadar.

Yalnızlık deli dolu bir fırtınadır.
Savrudukça paramparça olmaktır.
Dokunduğunu kırmak,
Sarıldığını acıtmaktır.
Ta ki dinene kadar.

Yalnızlık bilmediğin bir duraktır.
Gidenin ardından kalbinde bıraktığı sızıdır.
Ayrılık şarkılarının vazgeçilmez adıdır.
Ta ki son bulana kadar.

YALNIZ ADAM