Yalnızlık Şiiri - Şentürk Dursun

Kalmadı dünyada, bir tek can dostum
Yüzüme şefkatle, bakanım mı var?
Ağladım, ağladım nihayet sustum
Yoluma bir ümit ekenim mi var?

Ölümsüz aşkınla düştüm dillere
Gözlerim deşildi döndü sellere
Gün gelir düşersem gurbet ellere
Dön diye ahüzar çekenim mi var?

Umudum kalmadı yarına dönük
Her gün ağırlaşır, sırtımdaki yük
Bedenimde enkaz, ruhumda göçük
Musalladan başka, mekânım mı var?

Yüzümde gül benzim solduğu vakit
Bağrıma sancılar dolduğu vakit
Azrail canımı aldığı vakit
Ağlayıp gözyaşı, dökenim mi var?

Gönül aşk narında, eridiğinde
Gözümü perdeler, bürüdüğünde
Vücudum toprakta, çürüdüğünde
Mezarıma bir gül, dikenim mi var?