Yalnızlık Şiiri - Yunus Özerdem

YALNIZLIK____________
Yalnızlıktır gün be gün
İçine batan
Hıncahınç dopdolu
İnsan kalabalığında.
Hepsi ruhsuz bedenlerdir
Yürek yakan
Poligon tahtalarında
Ve hepsi birer katildir
Parmaklığın öte yanında.
Hapsolmuş olan bizleriz
Kafadan düşünce kalabalığında
Kelepçeye vurulmuş
Beynimizin iki lobu.
Kibirinden boy boy aynalı
Soğuk antreli villalarda
İnle top koşturur
Yalnızlık.
Düşünsel yalnızlıktır batan
Tatanoz dipli içsesimizle
Uçurum kayalıklarında.
Sessizliğimiz yankılanır
Mağara kenarında.
Duyan bizleriz
Söyleyen zihnimiz
Elimizden tutan
Yürek seslenişimiz.
Kan damlar bazen kitabımıza
Harf harf kelime kelime
Yazılır yalnızlıklarımıza
Yazdırır bize "O"
Kimine göre tanrı
Kimine göre bir peri
Kimine göre sevgili
Yazar oluruz, şair oluruz,
Kime göre?
Kendimize!
Gerisi önemli değil
Dünya önemli değil
Yanlızlıklarda.
Bir bıçak keserken
Kangren olmuş atardamarımızı
Fışkıran kimsesizliktir,
Çaresizlik...
Umutsuzluk...
Yalnızlıktır savrulan
Yapış yapış ter kokan
Kimsesizlik dolu odalarda.
Çiçek açmaz kalbimizde
Gülmez yüzü karranlıkların
Kimsesiz ruhlu yalnızlıkların
Karyolası gıcırdamaz geceleri.
Gün doğmaz penceresinde yalnızlığın
Batar içinde gün
Ağır ağır kaldırım taşlarında
Ağlar yediveren gebelikler.
Ağlar içinde sessizce
Yalnızlığın.
Ağlar içinde sessizce kahrolası yalnızlığın