Yapayalnız bir günün sabahında,
Gökyüzünde yokken ne ay ne güneş;
Bürünmüş yalnızlığa, güz ardında.
Çiseleyen yağmur hep uğuldarken,
Sessizlik içinden bir umut, bir eş;
Gelsin kurtarsın, ümidim solarken...
Bu karanlık içinden bir gül parlar,
Bağırır:
"İmdat! Sona geliyorum..."
İsyanları bu yangınımı harlar...
Arda Yiğit
Kayıt Tarihi : 3.12.2022 18:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!