Yalnızlık Şiiri - Nevzat Durukan

Kasım, 2018

Yalnızlık

Özgürüm ama mahkûmum yalnızlığa,
Ne gerek vardı şimdi, bu manasızlığa,
Nafile kendime yol çizme gayretlerim,
Sürükleniyorum mecburi istikrarsızlığa.

Sen sebep oldun bu gereksiz kırgınlığa,
Beni mahkûm ettin bu hazin yalnızlığa,
Pişman olmak hakkı senin bu kavgamızda,
İkimizde mecburnuyuz, bu pervasızlığa.

Evimizde kimse yok, şaşkın sedasızlığa,
Oda mahzun ve kırgın bu vicdansızlığa,
Kırılmış avizeleri, sönmüş lambaları,
Bir hüsran içinde, mahkûm yalnızlığa.

Pişmanlığın varsa içinde, son ver rabıtasızlığa,
Gaflet ve kinin sonucunda ki vicdansızlığa,
Sende seviyorsun beni, hem de ben seni,
Ayrılıyorsan da ayrıl, son ver bu vefasızlığa.

Uluğ Bey

Rabıta: İlişki, bağ