Yalnızlık Şiiri - Mehmet Uysal

Yalnızlık, hayal âleminde aramak kendini.
Yalnızlık, dört duvara anlatmak derdini.
Yalnızlık, bir perde gece ile gündüz arasında.
Yalnızlık, bir sızı kalbin en derin yarasında.

Yalnızlık, zindan misali girdin mi içine;
Müebbetsin, kaçsan da yalnızlık düşer peşine.
Sağa bakarsın duvar, sola bakarsın duvar;
Ayakta kalmalıyım biraz takat dersin,
Bir umut, bir ışık deyip feryat edersin,
Sesini duyan olmaz, anlarsın her yerde yalnızlık var.

Ah, dostum kalem uzattın elini bu akşam da,
İçimdeki yalnızlığı alıp döktün kağıda.