Yürüyorum şehrin karanlık ve sessiz kaldırımlarında
Caddeleri aydınlatan loş sokak lambaları altında
Her yanıma hüzün çökmüş anılarımı bıraktım ardımda
Elimde valizim bir umut ararım çok uzaklarda
Kimsesiz, çaresiz ve de yorgun yaban ellerde
Başımı sokacak bir yer varmıdır bana da viranelerde
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim