Yalnızlık Şiiri - Serdar Kacar

Yürüyorum şehrin karanlık ve sessiz kaldırımlarında
Caddeleri aydınlatan loş sokak lambaları altında
Her yanıma hüzün çökmüş anılarımı bıraktım ardımda
Elimde valizim bir umut ararım çok uzaklarda

Kimsesiz, çaresiz ve de yorgun yaban ellerde
Başımı sokacak bir yer varmıdır bana da viranelerde
Yalnızlık zormuş be dostum kalmışım perişan vaziyette
Gülmek zormuş be dostum maskeli yüzler hepsi sahte