gün değmemiş ormanlar gibidir yalnızlık
umarsız uzayıp giden ağaçlar,
kuru otlar,
dikenler, taşlar
hepsi, şehir kalabalığında ayağına batan birer yalnızlık
yorgunsun
bir bankta oturusun, yalnızlık
bir kediyi seversin, yalnızlık
bir cigara sararsın, yalnızlık
kaçak tütün dumanı içine çekmek gibidir yalnızlık.
sıkar nefesini
habersiz, ciğerini tüketendir yalnızlık
yüreğini kanatan,
bağrına bastığın çiçektir meğer yalnızlık
yalnızlık,
bir fincan kahve telvesi gibi
içtiğin her yudumda
her falda
her buluşmada
her köşede
her öpüşmede yalnızlık
en acısı da senin teninde...
'
'Keşke seni sevdiğim kadar kendimi de sevseydim.
Kayıt Tarihi : 5.8.2018 12:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!