Bu kaçıncı yalnızlığım
Bu kaçıncı sensiz yazım
Beter oldum sen gittiğinde
Heder oldum ben bittiğimde
Yalancı bahardın geldin geçtin
Hazan yaprakları gibi döküldün estin
Ay yüzüme baktı ben utandım
Ne yalanlar çiğnedim yutamadım
Altı üstü bir aşktı başa çıkamadım
Bende alışıyorum yavaş yavaş
Sonbahar gibiyim soğuk bir düşüm
Aslında ben kollarında üşümüşüm
Sen bu kadar acılara gelde dayan
Kaç mevsim geçti kalbim artık uyan
Ne baharlar ne kışlar gördüm
Ben yalnız kaldığım her gün öldüm.
Servet Konaçoğlu
Kayıt Tarihi : 29.5.2018 14:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yalnızlığın yorgunluğu var üstümde ne mevsimler teğet geçti uğramadan bana yapraklarını döken bir sonhabar gibiydim yalnız deli rüzgarlardan kaçıyorum tek başıma sensiz geçirdiğim kaçıncı yazım unuttum aslında güneş doğarken gözlerimi kapattım aldanmadım ışıltısına yalnızlığın uğultusu var kulaklarımda çıldırmak içten bile değil sonra deli diyorlar bana
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!