Güneşin doğuşuyla başlar yalnızlığım.
Uykudan uyanırken, gölgeye sığınırken devam eder…
Bir rüzgâr adını alır dilimden, kavuşturur uzaklarıma. Seni düşünen saatlerle dolup taşar vakitlerim.
Beklediğim kavuşma merasimlerinin aksine, yokluğun gelir hep, akşamlarla buğulu pencereme. Yorgunum desem, yine alır beni çekilmeyen sensizliğe.
Dışarıda insanlar acıyla bakar gözlerime,
Geceleri uyku bile istemez gözlerime gelmeyi…
Günlerim böyle geçer.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta