Yalnızlık Şiiri - Kadir Dinç 2

Yürüyorum şimdi kederle,
Gecenin bir yarısı, loş bir caddede.
Düşünüyorum da, neden diyorum kendi kendime,
Neden ben mecburum bu hislere ?

Yalnızlığın var mı bir çözümü ;
Yoksa hiç kimse çözemeyecek mi bu kör düğümü ?
Yürüyorum şimdi yalnızca,
Issız bir köşebaşında bekliyorum ölümü.

Oysa ki böyle hayal etmemiştim ben geleceği
Hiç düşünmemiştim terk edilip gitmeyi.
Bir hiç uğruna yalnızlığa mahkum edilmeyi,
Son nefesimi kimsesizce vermeyi.

Aşk bıraktı gitti,
Dost gitti, kardeş gitti.
Yalnızlık beni sanki kör bir kuyuya itti,
Şimdi bekliyorum, asla gelmeyeceğini bildiğim güzeli.
Ancak, beklesem de olmuyor yetmiyor vaktim
Geliyor bir melek kanatlarını açmış bana doğru,
Yalnızlığa mahkum bu kulu,
Alıp götürüyor semaya doğru...