Yalnızlık Şiiri - Veysel Tezcan

YALNIZLIK

Geceye benzer göz gözü görmez
Karanlığın adıdır, kör yalnızlık
Harlanıp yanar közü sönmez
Yanar kızıldır, kor yalnızlık.

Bir ışık arar yaşlanan gözlerin
Dillenir boğazına düğümlenen sözlerin
Görünmez olur karda bile izlerin
Cevapsız sorudur, sır yalnızlık.

Bildiğin ne varsa unutursun
Geçmişle kendini avutursun
Bir gülü değil hergünü kurutursun
İçinde yangındır, har yalnızlık.

Bundan sonra adı başkadır
Dövündüğün hep aşkadır
Sanma latife nede şakadır
Sarılan koldur, yar yalnızlık.

Sahi her söz ağır gelir
Dost bile çekilmez olur
Herkes dostuna varır
Çaresizin adıdır, zor yalnızlık