Yalnızlık Şiiri - Tarık Torun

Dünyada bir başıma kalmış gibi yalnızım
Gözlerim duman duman ışık vermez yıldızım
Derelerin inilder sedasında bu sesim
Boğuk boğuk çıkarken uzayan bu nefesim
İçimi kaplar hüzün yalnızlık sarmalında
Sanki yaprak kuruyor çiçek açmaz dalında

Yalnız doğar ölürüz bu bizim kaderimiz
Hayatım kanunu bu bitmeyen kederimiz
Heyhat işte bu dünya mutlak mutluluk nerde?
Güneşi gölgeleyen ayrılık denen perde
Yalnızlık ikliminde duygular ala bora
Yeşillenen bağlarım dönerken mavi mora

Kuytu orman içinde kalmış yabancı gibi
Kimsesiz hayalime sanki esiyor tipi
Çıldıracak özlemim ortada kimse yok mu?
Biri şöyle gelip de selam söylemek çok mu?
Ne halime acıyan çıkmayan deli zaman
Yalnızlık düşlerimde ağlayansa el aman

20.12.2017