Yalnızlık Şiiri - İlhami Demirkoparan

Merhaba şair
Bu sabah yine yalnız uyandın
Ellerinde kurumuş portakal çiçekleri
Masanın üstünde bir kül tablası
İçinde şairin boş hayalleri

Çalıyor radyoda bildik bir şarkı
"Bir kedim bile yok anlıyormusun"
Sevinçle hüzünün karışır raksı
Bir ince sızıdır "veda busesi"

Hepimiz yalnızız koca dünyada
Evlerimizde, işyerimizde
Eşimiz, dostumuz, arkadaşımız
Hepsi bir hayalin metaforunda
Sabahtan akşama kadar keşmekeş
Tek başına bir dans;
İleri, geri

Yalnızlık; ağlarken gözyaşımızda
Yalnızlık; dumanında tütünün
Yalnızlık; ardından bakışımızda
Omuzlar üstünde giden ölünün

Sende güzel çocuk
Sende yalnızsın
Yalnız yapacaksın ev ödevini
Resim dersinde;
Ağacın yapraklarını yalnız yeşile
Gövdesini kahverengiye boyayacaksın
Elveda şair, elveda
Yalnız uyandın
Yalnız uyuyacaksın

08.01.2013