Yalnızlık Şiiri - Denizde Sardalya

Ölümlerin en kötüsü
YALNIZLIK!
Aslında bağıra bağıra ben geliyorum der.
Kafanı bir kaldırırsın
Şşşşşşş!
Kimsecikler yok.

İşte o zaman anlarsın
Ecellerin en kötüsünün geldiğini
Sokağa bir çıkarsın
Güneş ışınları tenini buram buram yakarken aklındadır o

İnsanlar yanından geçer
Onlarcası yüzlercesi binlercesi...
Yere bakarak yürürken kötü bir his kaplar içini
Eeee şimdi?

Kafanı tekrardan kaldırdığında
Kalabalıkta yalnız kalmışsındır.
İşte o zaman anlarsın ölümlerin en beterini
Beraberken kalınmış yalnızlık olduğunu.